De geschiedenis van La Bagatelle weerspiegelt de historie van het dorp Melay en die van de Haute-Marne in het algemeen. Als je afgaat op het uitgehakte jaartal in de schouw van de voormalige keuken dateert het huis van ten minste 1721. Dat is dan ook meteen het oudste deel van het huis: aan weerszijden van de lange gang naar de tuin bevinden zich, behalve de genoemde voormalige keuken, twee salons en een eetkamer. Samen met de aangrenzende paardenstal was dit het oorspronkelijke huis. Mogelijk bestond toen ook al het tegen het huis aangebouwde bakhuis (grote huishoudens bakten vroeger vaak hun eigen brood). Onder dit gedeelte bevindt zich een eeuwenoude ‘cave voutée’ (gewelfde kelder), net zoals veel andere huizen in de omgeving die hebben.

In de negentiende eeuw is La Bagatelle verbouwd en uitgebreid: de aanbouw werd zelfs een stuk groter dan het oorspronkelijke huis. Van een bescheiden dorpshuis, zoals er in Melay meer te vinden zijn, veranderde het in een voornaam ‘maison de maître’. De opdrachtgever van deze verbouwing was vast een niet onvermogende wijnbouwer, want in het nieuwe gedeelte zit een enorme cave voutée.

Mogelijk heeft diezelfde man – of zijn zoon – de neergang van de wijnteelt meegemaakt. Eind 19e eeuw vernietigde de druifluis vrijwel alle wijnstokken in de Bourgogne en de Haute-Marne en verdween de wijnbouw uit de streek. De gevolgen van deze ramp moeten ook voor de rest van Melay groot zijn geweest.

Nicolas Mougeotte (1848-1919) brengt redding. Hij koopt het terrein van de molen van Melay en zet er in 1872 een fabriek neer voor de vervaardiging van industriële machines. Hij ontwerpt zelf diverse houtbewerkingsmachines en neemt in 1889 deel aan de wereldtentoonstelling van Parijs (ter gelegenheid waarvan de Eiffeltoren werd gebouwd). Om zijn medewerkers te kunnen huisvesten koopt hij diverse kleinere en grotere wijnbouwershuizen in het dorp. Zelf betrekt hij met zijn gezin het pand aan de Rue de Moges 33 en renoveert het. Het zal daarna ruim een eeuw lang door diverse generaties Mougeotte worden bewoond.

De sluiting van de fabriek in 1980 was andermaal een grote klap voor Melay. Er gingen veel arbeidsplaatsen verloren, met voorspelbare gevolgen voor het dorpsleven. Veelzeggend zijn de inwonersaantallen: woonden er in 1851 nog 1.504 mensen, tegenwoordig zijn er nog zo’n 280 permanente bewoners .